Opis fabuły.

Rathelon, rok 2020.
Przez kilka ostatnich lat miasto zdążyło osiągnąć wysoki poziom rozwoju technicznego, dzięki czemu wszelkie problemy z długimi przerwami w dostawie prądu i całej reszty dóbr zostały zażegnane. Zmechanizowanie miasta ułatwiło szybkie i skuteczne zażegnywanie podobnych problemów. Każdy mieszkaniec miasta mógł pozwolić sobie także na wygodny dostęp do sieci internetowej, jak i komórkowej. Brak zasięgu? To w ogóle możliwe? To pojęcie stało się czymś zupełnie obcym dla mieszkańców centrum miasta. Wygoda potrafi przyćmić błędy rzeczywistości. Miejska utopia wręcz zniechęcała do wyjazdów, gdy wszystko tak naprawdę miało się pod ręką. Perfekcja ma jednak swoją cenę, a dążenie do niej wymaga wielu poświęceń, jak i... przekrętów. W końcu trudno o dotarcie na szczyt, gdy ciągle napotyka się na przeszkody. Jednak to, co miało swoje niewinne początki, wprawiło w ruch znacznie gorszy mechanizm, którego świadomość mieli tylko nieliczni.
Kluczem stała się władza. Kogo nie korci wieczny dostatek i otrzymywanie wszystkiego, w czego stronę kiwnie się palcem? No właśnie. Poprzez nadmiar sukcesów ludzie stają się pazerni – zwłaszcza ci, którzy znają siłę swoich wpływów. Toteż rząd, który sprawuje pieczę nad Rathelon'em nie mógł darować sobie podporządkowania miasta według własnego widzimisię. Począwszy od obietnic, po wcielanie planów w życie, skończywszy na karalnych zbrodniach, które do tej pory – dobrze zatuszowane – w świetle prawa uchodziły im płazem. O ile przez ostatnie lata drobne niezgodności, które utrudniały wygodne zarządzanie metropolią spotykały się z interwencją policji, tak teraz ludzie, którzy – często niechcący – potkną się, są dosłownie eliminowani. Urzędnicy doskonale wiedzą, jak poradzić sobie z delikwentami. Poprzez wgląd w sieć mogą monitorować niemalże wszystko, zaś tylko nieliczni nauczyli się omijać ten system, większość pozostaje nieświadoma, choć ci, którzy wetknęli rękę do ognia, licząc na to, że ich nie poparzy, prędko zostaną uświadomieni o tym, że realia nie są na tyle kolorowe. To kwestia kilku dni czy nawet godzin, by uliczni sprzymierzeńcy rządu rozprawili się z problemem i zatarli wszelkie ślady jego istnienia. W gruncie rzeczy środowisko miasta jest idealnym środowiskiem dla rozwijającej się przestępczości, choć w tak zadbanym mieście z systemem pozornie dopiętym na ostatni guzik zapewne tego nie widać. Tak samo, jak tego, że ludzie z wolna zaczęli stawać się niewolnikami tej olbrzymiej klatki skąpanej w kolorowych światłach. Nieświadomość możliwych szkód jest przyjemna, ale tylko do czasu.
Właściwie do pewnego momentu nic nie stało na przeszkodzie drastycznym metodom. Nic dziwnego, skoro na każdą z nich znaleziono sensowną wymówkę lub znajdowano kozła ofiarnego, z którego robiono winowajcę. Wiarygodne kłamstwo stawało się najskuteczniejszą bronią. Jednak na pewności siebie można się potknąć, ale to nic. Każdy popełnia błędy. Rząd jednak swoje błędy przypłacił tym, że koniec końców znaleźli się ludzie, którzy postanowili powiedzieć „nie” dobrowolnym działaniom najwyższych. Cały problem tkwił w tym, że liczba przeciwników pozostaje nieznana, łącznie z większością ich tożsamości. Jednak stali się równie niebezpieczni, co sam rząd. Ukrywają się, hakują systemy, a ich głowy stały się żyłą złota dla znanego wszystkim w mieście gangu Fraternity. Nazwano ich Wolves, czyli wilkami. Może dlatego, że polują głównie w nocy? Może dlatego, że schwytanie ich wcale nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać? To nieistotne. Rzecz w tym, że od momentu pierwszego, drobnego wysunięcia się z cienia, by stawić czoła zachłannemu i bezwzględnemu rządowi, rozpoczęła się zażarta walka – nie tylko o racje, ale dla niektórych i o własne życia.
A teraz to od ciebie zależy, po której stronie staniesz...