Główny hol.

Wygląda dokładnie tak, jak wyobraża go sobie przynajmniej siedemdziesiąt pięć procent ludzi, którzy po raz pierwszy mają styczność z Asylum. Pozostałe dwadzieścia pięć procent przed przekroczeniem progu budynku ma nadzieję na to, że jedynie z zewnątrz prezentuje się nieciekawie. Ludzie o zdrowych zmysłach wolą ograniczać odwiedzanie tego miejsca, zaś ci o niezdrowych mogą tylko mieć nadzieję, że uda im się stąd szybko wydostać lub po prostu w ogóle tu nie trafić. Tak czy inaczej hol główny już sam w sobie przypomina przedsionek piekła i skutecznie zniechęca do poznania dalszych części budynku, które z pewnością są jeszcze gorsze. Jedynym plusem konkretnie tego miejsca jest to, że „świrów” widuje się tu jedynie przejściowo. Częściej są to lekarze, ochrona i ludzie z recepcji, którzy powiadamiani są o odwiedzinach i prowadzą dokumentację na ten temat. Sam hol jest dość przestrzenny, jednak mimo to sprawia wrażenie miejsca rodem z horroru. I nie ma w tym nic dziwnego, skoro w ramach uatrakcyjnienia wycieczki czasem można usłyszeć stłumione krzyki dobiegające z wyższych pięter. I jak w ogóle nie odczuć chęci do wykonania taktycznego odwrotu w stronę wyjścia?