Main Street 14/3

Cała parcela jest czynszową kamienicą piętrową, ulokowaną dziwnie, bo bardzo blisko centrum, a przy tym niedrogo. Bynajmniej nie jest to miejsce reprezentacyjne, nie uświadczy się tutaj przeszklonych ścian, fotokomórek, automatycznie rozsuwanych drzwi. Miejsce jest uroczo niechlujne, niezbyt zapuszczone, ale i pozbawione nowoczesnej, sterylnej czystości. Stanowi jedną z wielu przystani rathelońskiej bohemy artystycznej, studentów, poetów, podejrzanych indywiduów oraz - przede wszystkim - prywatnych detektywów.
No, przynajmniej dwójki.
Wejście do kamienicy znajduje się od podwórza, na które prowadzi ciemna, pachnąca moczem i pleśnią brama. Kamienica ma typową dla starego budownictwa architekturę, w której nigdy nic nie wiadomo, korytarze plączą się, kondygnacje zdają mnożyć, a opisana matematycznie prawidłowość brzmi, że jeśli znajdzie się choć jeden kąt, w który nie sposób wcisnąć dodatkowego mieszkania/biura/kawalerki/pokoju, to nie jest to stare budownictwo. Mieszczą się tutaj zarówno podrzędne biura, m. in. lokalnego szmatławca, jak i wynajmowane lokale drobnych przedsiębiorców (księgowy, krawcowa), znajdzie się też jeden gabinet masażu tajskiego oraz atelier artystyczne jakiegoś malarskiego narwańca. Przez nich wszystkich korytarze pachną specyficzną mieszanką cytrynowego środka czyszczącego, kurzu, kociego moczu i terpentyny. Na parterze, tuż przy wejściu, znajduje się mieszkanie będące zarazem siedzibą tutejszego dozorcy. Zaś wszystkie inne lokale w tym czteropiętrowym budynku są mieszkaniami prywatnymi.
Kyle i Alexis zajmują poniekąd dwa lokale cenowo liczone jako jedno, oczywiście wynajmują. Ich biuro detektywistyczne mieści się na parterze, pokój numer trzy, trzecie drzwi po lewej od wejścia. Jest to nieduża kawalerka, składająca się właściwie z jednego pokoju nie przekraczającego powierzchnią dwudziestu metrów, malutkiej kuchni schowanej na tyłach oraz równie niewielkiej toalety. Większość miejsca zajmuje wielkie biurko oraz szafy pełne dokumentacji, wszystkie ściany zaś są oklejone zdjęciami, wycinkami z gazet oraz popisane mazakami i najzwyklejszymi długopisami (robota Kyle'a). Dozorca dostał zawału, gdy to ujrzał. Nie wyrzucił ich, ale zażądał dopisania do umowy wynajmu wzmianki o tym, że najemca zobowiązuje się do wyremontowania mieszkania przed jego opuszczeniem.
Na razie opuszczać nie zamierzali.
Do lokalu numer 3 zostało przypisane mieszczące się w suterenie mieszkanie 3a. Jest nieduże, ale może pomieścić dwie osoby oraz dwa psy. Składa się z dwóch niedużych pokoi (sypialne Kyle'a oraz Alexis), jednego większego pełniącego rolę saloniku oraz sporej kuchni zaadaptowanej zarazem na jadalnię i łazienki. Wszystkie elementy spajane są przez nieduży, ciemny korytarzyk. Jako że mieszkanie znajduje się częściowo w piwnicy, zawsze jest w nim ciemno. Latem utrzymuje się w środku przyjemny chłód, a zimą całkiem łatwo jest utrzymać odpowiednią temperaturę (dzięki dobrej izolacji).